Resim: Joanna Kosinska
Kutsal Kitap’tan Okunacak Bölüm: Hezekiel 33:8–9; Markos 1:14–22
Tanrısal esinden yoksun olan halk sınır tanımaz olur. — Süleyman’ın Özdeyişleri 29:18
Sonsuzluğu cehennemde geçirme yolunda olan kayıp canları uyarmak için ne yapıyoruz? Cehennem kişinin sonsuza dek yanacağı bir yerdir. Oradaki acı hiçbir şekilde rahatlatılmaz ve susuzluğu gidermek için su da yoktur. Orası zifiri karanlık, dipsiz bir çukur olacak ve hiçbir kaçış yolu, hiçbir umut olmayacaktır. “Oradakileri kemiren kurt ölmez, yakan ateş sönmez” (Markos 9:48).
Canlar böyle bir yere giderken biz nasıl rahatça oturup arkamıza yaslanabiliriz? “Sizin ışığınız insanların önünde öyle parlasın ki, iyi işlerinizi görerek göklerdeki Babanız’ı yüceltsinler!” (Matta 5:16). Hareketlerimiz, konuşmalarımız, giyinmemizle iyi birer örnek olalım. Fırsatımız oldukça insanlara Tanrı’nın mesajını içeren broşürler dağıtalım, komşularımızı topluluğumuzun toplantılarına davet edelim ve insanlara Rab’den bahsedelim.
Ya Rab, vizyonumu yenile. Zamanın aciliyeti, tehlikenin gerçekliği ve insanların canları için sevgi yüreğime işlesin. Beni, şu anki kolay zamanın ötesini, hızla yaklaşan sonsuzluğu gören sevginle doldur. Bir insana baktığımda sadece başka bir insan değil, insani düşünceleri, hisleri, hedefleri ve sorunları olan, Senin yaratıp sevdiğin, cennete veya cehenneme gidecek olan bir bireyi, bir canı gören türde bir sevgiye ihtiyacım var.
Zaman azalıyor. Kurtuluş günü bugündür.
