Resim: Haseeb Jamil
Kutsal Kitap’tan Okunacak Bölüm: Mısır’dan Çıkış 3:11–15; Daniel 3:24–28
Bunun için fırsatımız varken herkese, özellikle iman ailesinin üyelerine iyilik yapalım. — Galatyalılar 6:10
Yeruşalim’de öğleden sonra saat üç, tapınakta akşam duaları zamanı. Petrus ve Yuhanna, başka birçok kişiyle birlikte ana kapıya gider. İçeri girmeden hemen önce, “Lütfen zavallı sakat adama biraz para yardımı yapın” diyen bir ses duyarlar. Sesin geldiği tarafa baktıklarında sahibini tanırlar. Bu, birçok kereler gördükleri bir dilencidir. Kırk yaşlarında ve ciddi derecede sakat olan bir adamdır. Adam başkalarının yardımı olmadan hareket edemediğinden her gün birisi onu tapınağa dilenmeye getirmektedir. Adam sakat doğmuş ve artık tapınağın kapısında görülmeye alışılan biri haline gelmiş.
Burada ihtiyaç içinde olan birisinin bir resmini görmekteyiz. Bunun gibi durumlarla karşılaştığımızda yardım etmemek için birçok “iyi” mazeret bulabiliriz. Yardım etme fırsatları bizim için uygun olmayan zamanlarda karşımıza çıkar. Arabası bozulmuş birisinin yanından geçtiğimizde işe zaten geç kalmışızdır. Petrus ve Yuhanna dua etmek için tapınağa gidiyordu. “Bu adama yardım etmek için zamanımız yok!” diyebilirlerdi. Ama vaktimiz olana dek beklersek büyük bir olasılıkla kimseye yardım etmeyiz.
Bir başka mazeretimiz de ihtiyaç içindeki kişiye ihtiyacı olan yardımı veremeyeceğimizdir. Petrus ve Yuhanna da sakat adama yardım edemezlerdi ama bunu ona yardım etmemek için bir mazeret olarak kullanmadılar. Görünen ihtiyacı karşılayamayabiliriz ama başka bir şekilde yardım edebilme imkânımız olabilir. Arabayı tamir edemeyebiliriz ama o kişiyi gideceği yere götürerek bu fırsatı ona tanıklık etmek için kullanabiliriz.
Anlatımın sonu, yardıma ihtiyacı olanlara yardım etmeye istekli olduğumuzda Tanrı’nın bizi nasıl kullandığına iyi bir örnektir. Bu olayda sadece sakat adam iyileşmekle kalmamış, Rab’bi Kurtarıcısı olarak tanıma fırsatını da elde etmişti.
Bir tohum ekmek için bir ihtiyacı kullanın.
