Ama O bana, “Lütfum sana yeter. Çünkü gücüm, güçsüzlükte tamamlanır” dedi.
Tanrı’nın lütfunun benim için nasıl yeterli olduğunu sizinle paylaşmak istiyorum.
Çocukken okul benim için çok kolaydı. Annemle babamın geleceğim hakkında büyük beklentileri vardı. Üçüncü sınıftayken gözlerimde sorunlar olduğundan derslerim zayıfladı. On yaşındayken sorunun bir beyin tümörü olduğu anlaşıldı. Doktorlar, Tanrı’nın yardımıyla tümörü başarıyla çıkarttılar.
Tümör ve ardından gerçekleşen ameliyat hayatımda büyük etki yaptı.Tümör bende görme bozukluğu oluşturdu. Bundan ötürü araba süremiyorum. Ayrıca önemli bir bez de çıkarıldı. Bu da benim fiziksel gelişimimi durdurdu. Çok geçmeden hiçbir zaman gençlerin çoğu gibi evlenip aile sahibi olamayacağım belirginleşti. Bundan üç yıl sonra nöbetler geçirmeye başladım. Cesaretimin kırıldığını itiraf etmem gerekiyor. Bütün bunları kabul mü edecektim?
Geriye dönüp baktığımda, hayatımda Tanrı’nın lütfunun birçok kereler etkin olduğunu görüyorum. Nöbetleri kontrol altına almak için ihtiyacım olan ilacı bulmamıza yardım etti. Sık sık, “Hangi mesleği yapabilirim?” diye sorardım. Fazla bir seçenek yok gibi görünüyordu. Tanrı bunu da yanıtladı. Tanrı ailemizi yabancı bir ülkede Kendisine hizmete çağırdı ve burada muhasebecilik yaparak hizmet edebiliyorum. Bu da duaya büyük bir yanıttı! En önemlisi, Tanrı bana gözlerimi engellerimden çekip Rab’be dikme kuvveti veriyor. Bu da lütfun nihai ölçüsüdür.
Geriye dönüp baktığımda, Tanrı’nın lütfunun hayatımda bu duruma izin verdiğini görebiliyorum. Bu deneyim olmasaydı, hiçbir zaman Tanrı’ya tamamen bağımlı olmayı öğrenmeyebilirdim. Bu benim her şeyi doğru yerinde tutmama yardım etti ve bundan ötürü Tanrı’ya teşekkür ediyorum.
Yolu işaret eden parmak, İhtiyacı karşılayan ele aittir
