Resim: kevron2001
Kutsal Kitap’tan Okunacak Bölüm: 1.Samuel 17:40–51; 2.Samuel 11:1–5
Vay başına Siyon’daki kaygısızların,… — Amos 6:1
Davut ve Golyat’ın anlatımını sık sık okurum ve bu öyküyü çocuklarıma birçok kereler anlatmışımdır. Her okuduğumda tazedir ve her seferinde ondan yeni bir şeyler alırım.
Golyat, İsrail ordusundan kendisiyle savaşacak bir şampiyon isteyerek onlara meydan okuduğunda Davut’un kalbinin çarpışını hayal edebiliyorum. Devin saldırgan sözleri, bu pembe yanaklı çocuğu çok rencide etmişti. İsrail’in tüm erkekleri arasından sadece Davut, Golyat’ın meydan okumasına karşılık verip onun işini bir taş ve sapanla bitirmişti. Bu, Tanrı’nın elinin, Kendi gönlüne göre olan bir adamın üzerinde olmasıyla ilgili çok güzel bir öyküdür.
Davut’la Bat-Şeva’nın hayret verici öyküsünü de okudum. Kendi kendime, “O devi öldüren çocuk bu adam mı? Tanrı’nın gönlüne göre olan bir adam nasıl bu kadar alçalabilir ve böylesine derin bir günaha düşebilir?” diye sordum.
Bildiğiniz gibi o sırada zaman, yılın kralların savaşa gittiği mevsimdi. Ancak Kral Davut savaşa gitmeyip Siyon’daki sarayda rahat bir hayat sürmeye devam etmişti. Çocukken çobanken artık kral olmuştu. Artık kırlarda uyuyup koyunlarla ilgilenmesi gerekmiyordu. Ordusu Ammonlular’la savaşırken Davut kendi yatağında uyuyordu. Davut, Bat-Şeva’yı gördüğünde durum böyleydi.
İsrail’in şampiyonuna ne olmuştu? Tanrı’nın gönlüne göre olan adam neredeydi? Davut rahat bir hayat sürüyordu ve tedbiri elden bırakmıştı. Bu beni çok üzüyor çünkü ben de Davut gibiyim. Tanrı her gün ruhsal savaşa gitmemizi ister. Kardeşler, Siyon’da rahat bir şekilde yaşamak yerine aceleyle deve doğru koşalım.
“… mert … olun.” —1.Korintliler 16:13
