Çünkü benim için, yaşamak Mesih’tir, ölmek kazançtır.
Dünyanın tüm zevkleri ve yeryüzünün tüm krallıklarının bana hiçbir
yararı olmaz. Benim için İsa Mesih uğruna ölmek, tüm dünya üzerinde egemen
olmaktan daha iyidir.
– Bunlar, ilk kilisenin bir lideri yazar İgnatius’un sözleridir (kendisi İ.S. 30-107 sıralarında yaşamıştır).
İgnatius, Romalılar’a, “Onlar aracılığıyla Tanrı’dan pay alabilmem için beni hayvanlara terk edin. Ben Tanrı’nın bir buğday tanesiyim ve Tanrı’nın pak ekmeği olabilmek için vahşi hayvanların dişleri arasında ezilip öğütülmeye razıyım… Bu araçlar aracılığıyla Tanrı’nın bir kurbanı olarak bulunmam üzere benim için dua edin” diye yalvarmıştı.
İgnatius isteğine kavuştu. Kısa bir süre sonra Roma’ya götürüldü ve orada stadyumda aslanlara atıldı.
İgnatius’un kendi iradesini, efendisi İsa Mesih’in hizmetine tamamen teslim etmiş olduğu açıktır.
Günümüzde bizler, bize ufak bir rahatsızlık verecek bir şey yaptığımızda buna fedakârlık adını veririz. Neden her şeyin bizim için çok güzel olması gerektiğini düşünüyoruz? Mesih bize günlük güneşlik bir yaşam vaat etmedi ki! Bize rahat olacağımızı bile söylemedi.
Tanrı bizleri gönüllüce, fedakârca hizmete çağırdı. Bedenimizi korumaya çalışmadan O’nun bizden istediği her şeyi yaparız. Eğer bu O’nu hoşnut edecekse, Tanrımız için ölümü bile göze alırız.
İnsan bütün dünyayı kazanıp da canından olursa, bunun kendisine ne yararı olur?
