Resim: Ben White
Her şey duyuldu, sonuç şu: Tanrı’ya saygı göster, buyruklarını yerine getir, çünkü her insanın görevi budur.—Vaiz 12:13
Kocası? Ölmüştü. Kayın pederi? Ölmüştü? Otuz dört bin asil asker? Ölmüştü. Tanrı’nın antlaşma sandığı? Gitmişti. Yeni doğan oğlunun adı? “Yücelik İsrail’den ayrıldı” anlamına gelen “İkavot” oldu. Durum, gerçekten de çok üzücüydü.
İsrail sadece savaşı değil, Tanrısı’nı da kaybetmiş gözüküyordu. Tanrı’ya karşı sağlıklı bir korkuyu korumayı ihmal etmişlerdi. Tanrı’ya karşı artık sağlıklı bir korku duymadıklarının belirtileri nelerdi?
1) Kâhinler Beliyal’in oğullarıydı; Rab’bi tanımıyorlardı (1.Samuel 2:12).
2) Başkâhinleri pasifti ve halkı zapt edemiyorlardı (1.Samuel 3:13).
3) Tanrı’nın konutundaki en kutsal obje, senede bir kez sadece Başkâhin’in girebildiği en kutsal yerden çıkartılmıştı.
4) Kurtuluş için, Tanrı’nın Kendisi yerine ruhsal objelere güvenmeye başlamışlardı. Tanrı’dan gerektiği şekilde korkmamalarının sonucu İkavot’tu. Yücelik İsrail’den ayrılmıştı.
Matta’daki okuma parçamızda, Rabbimiz’in yakınlaşmakta olan doğumu, Yusuf ’u endişelendiriyordu: “Adını İmmanuel koyacaklar. İmmanuel, Tanrı bizimle demektir” (Matta 1:23). Kutsal Kitap’taki diğer ayetlerden, İsa’nın Tanrılığın tüm yüceliğinin beden bulmuş hali olduğunu biliyoruz. Bu yüzden İsa için, “Yücelik bizimle” de diyebiliriz. Yüreklerimizde sadece İsa olduğunda, Tanrı’dan gerektiği gibi korkarız ve İkovot’lu adamlar bile, “İmmanuel, Tanrı bizimle” diye bildirir.
Sizin hayatınızın ruhsal atası hangi çocuk? İkavot mu, İmmanuel mi? Yücelik ayrıldı mı, yoksa sizinle beraber mi? Sizin yaşamınızın kanıtları, “İkavot”u mu gösteriyor, yoksa “İmmanuel” diye bildirmek için yeterli kanıt var mı?
Tanrı korkusu kutsallıktan önce gelir, güven oluşturur, güç sağlar ve yaşamı korur.
