Kötülerin yoluna ayak basma, yürüme alçakların yolunda.
— Süleyman’ın Özdeyişleri 4:14
Geçenlerde bana Rab’be hizmet etmediğini söylemekten çekinmeyen bir adamla konuştum.
Bu adama acıdım ve çok geçmeden konuşmaya epey açık ve istekli olduğunu gördüm. Yaşadığı şekilde yaşamaya devam ederse sonsuzluğu nerede geçireceğini bilip bilmediğini sordum. “Biliyorum” dedi. Hayatını şimdi için ve istediği şekilde yaşamayı arzuladığını ama bir gün değişip Rab için yaşayacağını söyledi.
Biz ne durumdayız? İşleri biz de erteliyor muyuz? On birinci saate kadar bekleyip ondan sonra durumları düzelteceğimizi mi düşünüyoruz? Yoksa İsa ne zaman gelirse gelsin, bizi dönüşü için hazır ve bekliyor bulması için yaşamlarımızı günahtan uzak ve yüreklerimizdeki yükleri Tanrı’nın önüne dökülü mü tutuyoruz?
Gece ilerledi, gündüz yaklaştı. Bunun için karanlığın işlerini üzerimizden atıp ışığın silahlarını kuşanalım.
İsa benim için dün öldü, bu sabah dirildi ve yarın dönüyormuş gibi yaşamalıyım.
