Resim: RudyBalasko
Kutsal Kitap’tan Okunacak Bölüm: İbraniler 11:1–16
Çünkü burada kalıcı bir kentimiz yoktur, biz gelecekteki kenti özlüyoruz — İbraniler 13:14
İlk kez bundan kırk yıldan fazla bir süre önce birisinin tabutunu taşıdım. On üç yaşındaki kuzenim bir kamyon kazasında hayatını kaybetmişti. Vaizin cenaze töreninden bir gece önce evimizde yaptığı konuşmada kullandığı bir anahtar ayeti özellikle hatırlıyorum.
Burada kalıcı bir kentimiz olmaması, “tanrısızlığı ve dünyasal arzuları reddedip şimdiki çağda [günümüzde] sağduyulu [ciddi], doğru, Tanrı yoluna yaraşır bir yaşam sürebilmemiz için bizi eğitmeye ve bu arada, mübarek umudumuzun gerçekleşmesini, ulu Tanrı ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in yücelik içinde gelmesini beklememize” (Titus 2:12, 13) neden olmalıdır.
Günümüzde sözde inanlılar dahil birçok insan, hayatın kısalığını pek düşünmüyor ve sıklıkla yaptıkları şeyler, onların da gerçekte İbrahim gibi,“mimarı ve kurucusu Tanrı olan temelli kenti bekleyip” beklemediklerini merak etmemize neden olan (İbraniler 11:10) etkinliklere katılıyorlar. Tanrı Kendi Sözü’nde bize haritayı ve bize Göksel Kent’e giden tek gerçek yolu gösteren Kutsal Ruhu’nu vermiştir.
Eğer o kente gidiyorsak o zaman bunu yeryüzünde göksel ve daha iyi bir ülke bekleyen yabancı ve konuklar olduğumuzu yaşam biçimimizle açıkça bildirelim. “Bunun içindir ki, Tanrı onların Tanrısı [bizim Tanrımız] olarak anılmaktan utanmıyor” (İbraniler 11:16).
