Resim: Mārtiņš Zemlickis
Kutsal Kitap’tan Okunacak Bölüm: Filipililer 3:8–16
RAB’be güven bütün yüreğinle, kendi aklına bel bağlama. Yaptığın her işte RAB’bi an, O senin yolunu düze çıkarır. —Süleyman’ın Özdeyişleri 3:5, 6
Kutsal Kitap’ta birbirlerinden çok farklı yaşamlar sürmüş iki adam vardır. Bunlardan biri, dönüp hayatına baktığında yaptıklarının boş ve yenilgi dolu olduğunu görmüştü. Diğerinin yaşamı ise başarı ve zafer doluydu ve geleceğe ümitle bakıyordu.
Süleyman’ın kral olduğu zamanla ilgili olarak şu sözleri okuyoruz: “Süleyman’ın bu isteği Rab’bi hoşnut etti” (1.Krallar 3:10). Ama hayatının daha sonraki demleri hakkında şu sözleri okuyoruz: “Süleyman RAB’bin yolundan saptı ve O’nun buyruğuna uymadı. Bu yüzden RAB Süleyman’a öfkelendi” (1.Krallar 11:9). Süleyman geri dönüp hayatına baktığında gözlerinin ve yüreğinin istediği her şeyi yapmıştı ama sonunda “hepsi boştur, rüzgârı kovalamaya kalkışmaktır” demişti.
Elçi Pavlus bu dünyanın mal ve mülkünden çok az şeye sahipti. Hayattaki hedefi şuydu: “Geride kalan her şeyi unutup ileride olanlara uzanarak, Tanrı’nın Mesih İsa aracılığıyla yaptığı göksel çağrıda öngörülen ödülü kazanmak için hedefe doğru koşuyorum” (Filipililer 3:14). Pavlus hayatının sonuna yaklaştığında geri bakıp, “Yüce mücadeleyi sürdürdüm, yarışı bitirdim, imanı korudum. Bundan böyle doğruluk tacı benim için hazır duruyor. Adil yargıç olan Rab o gün bu tacı bana, yalnız bana değil, O’nun gelişini özlemle beklemiş olanların hepsine verecektir” (2.Timoteos 4:7, 8) demişti. Her birimiz kendimize, “Benlikle dolu yüreğimin arzularını mı yerine getireceğim, yoksa Tanrı’ya itaatkâr mı olacağım” diye sormalıyız.
Mesih’le birlikte çarmıha gerildim. Artık ben yaşamıyorum, Mesih bende yaşıyor. — Galatyalılar 2:20
