Resim: Bankim Desai
Kutsal Kitap’tan Okunacak Bölüm: Yuhanna 8:3–12
Bir kimse Mesih’teyse, yeni yaratıktır; eski şeyler geçmiş, her şey yeni olmuştur. — 2.Korintliler 5:17
Bu ayeti olduğu gibi kabul edebilir miyiz yoksa Mesih’te olduğumuzu söylediğimiz halde bizi kuşatan günahımızla hâlâ ilgileniyor muyuz? Mesih’i kabul ettiğimizde bu tür şeyler kayboluyor mu?
Birkaç hafta önce, bir alkolik olarak hayatının ne kadar berbat olduğunu söyleyen bir adamla konuştum. Karısı ve çocukları onu bırakmaya hazırmış ve işini ve evini kaybedecekmiş. Artık çaresiz ve güçsüz kaldığında, odasına gidip dua etmek için diz çökmüş. Her şeyi tamamen Rab’be vermiş. Bunda çok ciddiymiş ve odasından mutlu ve özgür bir adam olarak çıkmış. O geceden beri de alkolü bir daha özlemediğini söyledi.
Her zaman yüzünde hoş bir gülümseme ve Rab’le ilgili iyi bir sözü var. Bu adam, zina yaparken yakalanan ve İsa’nın kendisine, “Ben de seni yargılamıyorum. Git, artık bundan sonra günah işleme!” (Yuhanna 8:11) dediği kadın gibidir (bkz. Yuhanna 8:3).
Peki, bizim durumumuz nasıl? Mazeretlere zaman ayırıyor muyuz? İblis’in fazla ayartıcı olduğunu ve günahı bırakmanın fazlasıyla zor olduğunu söylüyor muyuz? İsa’nın vaatleri ve gücünü kendimize mal edip O’nun eksikliklerimiz üzerinde çalışmasına izin verelim ve her şeyi O’na teslim edelim.
İnsan koynuna ateş alır da, giysisi yanmaz mı? — Süleyman’ın Özdeyişleri 6:27
