Resim: Illiya Vjestica
Kutsal Kitap’tan Okunacak Bölüm: Yaratılış 3:1–19
Tembelin tarlasından, sağduyudan yoksun kişinin bağından geçtiğimde her yanı dikenlerin, otların kapladığını gördüm; taş duvar da yıkılmıştı. — Süleyman’ın Özdeyişleri 24:30, 31
Bizim arazimiz küçük ama içinde inanılmaz miktarda yabani ot çıkıyor! Bu yabani otların hiçbiri istenilir şeyler değil, çoğu beni fazla rahatsız etmez, tabii bahçeyi istila ettikleri zaman dışında! Bu noktada yolunmaları lazımdır. Başka yerlerde bir tek istisnayla biçilebilirler. Isırganlar ve pıtrakların hem yolunması, hem de yok edilmesi gerekir, yoksa dikenleri hâlâ küçük ayaklar üzerlerine basması için etrafta kalmış olur.
Yazın bu yılın ısırgan ve pıtrak mahsulünü yok etmek için epey çaba harcadıktan sonra, kendi kendime bu nahoş şeylerden kurtulmak için neden bu kadar sıkıntıya girdiğimi sordum. Ne de olsa çocuklar artık eskisi kadar küçük değildi. Eğer kötü bir şeye basarlarsa ne yapacaklarını biliyorlardı. Bu onlar için kötü bir sürpriz olabilir ama yine de böyle bir şey karşısında ne yapmaları gerektiğini biliyorlar.
Bundan sonra aklıma şu düşünce geldi: Eğer Rab’bin gelmesi gecikirse arkadan yeni nesiller gelecektir. Yabani otları, dikenleri ve devedikenlerini kontrol altında tutmak için her türlü çabayı göstermeliyiz. Çocuklarımızın çocukları ve Rab gelene dek ardımızdan gelecek bütün çocuklarımıza güvenli bir çevreyi korumak için her türlü çabayı harcamalıyız. Sadece kendi evimiz ve arazimizle ilgilenmekten de önemlisi, evlerimizi, kiliselerimizi ve toplumlarımızı gelecek nesiller için güvenli tutmaktır. Bu, tüm Tanrı halkı için arkamızdan geleceklere karşı sorumluluğumuzun bilincinde olma çağrısıdır!
Çünkü RAB iyidir, sevgisi sonsuzdur. Sadakati kuşaklar boyunca sürer. — Mezmur 100:5
