Resim: Ben White
Kutsal Kitap’tan Okunacak Bölüm: Süleyman’ın Özdeyişleri 16:3, 23–28
Sevgi isteyen kişi suçları bağışlar, olayı diline dolayansa can dostları ayırır. —Süleyman’ın Özdeyişleri 17:9
Kiliselerde dedikodu, çağlar boyunca bir sorun olmayı sürdürmüştür. Sizce bu doğru bir şey midir?
Bugün Kutsal Kitap’tan okuduklarımızdan sonra bunun bir günah olduğundan başka bir sonuca varmak mümkün değil ve buna günah ismini vermemiz gerekiyor. Dedikoduyu, ruhumuzu mahva sürükleyecek ve hakkında dedikodu yaptığımız insanların ismini mahvedecek bir günah olarak görmeliyiz.
Çok mu ağır konuşuyorum? Hayır! Dedikodunun gücünü, canları nasıl cehenneme gönderdiğini, kiliseleri bütünüyle yok ettiğini ve inanlılara ne kadar zarar verdiğini anladığımızda bunun fazla ağır olduğunu düşünmeyiz. Rabbimiz, Markos 9:42’de bize şöyle der: “Kim bana iman eden bu küçüklerden birini günaha düşürürse, boynuna kocaman bir değirmen taşı geçirilip denize atılması kendisi için daha iyi olur.”
Dedikodunun ciddiyetini anlayalım ve konuşmadan önce iki kere durup düşünelim ve söyleyeceklerimiz kardeşlerimizi geliştirecekse ancak ondan sonra konuşalım. Birbirimizin hayatında tökez değil, atlama taşları olmamız gerektiğini unutmayalım. Eğer kardeşlerimiz hakkında konuştuğumuz kadar onlar için dua etsek, konuşacak çok daha az şeyimiz olur. Yaşamlarımızı araştırıp geçmişte yaptığımız dedikodulardan ötürü Tanrı’dan bizi bağışlamasını isteyelim ve Tanrı’nın Egemenliği’nde yok ediciler değil, geliştiriciler olma konusunda yürekten bir karar alalım!
Rab bereketlesin!
Odun bitince ateş söner, dedikoducu yok olunca kavga diner. — Süleyman’ın Özdeyişleri 26:20
