Resim: Priscilla Du Preez
Ne mutlu isyanı bağışlanan, günahı örtülen insana! —Mezmur 32:1
Daha önceki günah borcunuzu en son ne zaman düşündünüz? Bu borcu çalışarak ödeyebilmeniz mümkün müydü? Bu borç ödendi mi? Bu borçtan kim sorumlu? Siz bu borç konusunda ne yaptınız? Tanrı’nın önünde hâlâ suçlu musunuz yoksa özgür bir insan mısınız?
Günah suçumuzun bedeli ödenmiş olduğu için Tanrı’ya övgüler olsun! Bu harika bir berekettir! Büyük bir ayrıcalıktır! Sizlerin ve benim günah borcumuzu ödeyebilmemiz mümkün müydü? Kesinlikle hayır! Ama İsa’nın kanı, o günahı örtüp bizi Kendisine hizmet etmek üzere özgür kılabilir.
Mezmur 32:9 bize anlayışsız bir at ya da katır gibi olmamamızı söyler. Tanrı, benlik ve irademizden gönüllü bir fedakârlık, tam bir teslimiyet arzular.
11. ayet, “Ey yüreği temiz olanlar, hepiniz sevinç çığlıkları atın!” der. Sevincimiz nerede? İşitiliyor mu? Tanıklığımız ne? Doğruluk yolundaki kişilerle birlikte sevinçle bağırabilir miyiz?
Dostlar, Tanrı halkını bereketledi mi? Tabii ki, bereketledi! Rab’be güvenelim ve O’nda sevinelim. Bundan sonra kalplerimiz ve yaşamlarımız O’nun bereketleriyle dolup taşacaktır.
Başkalarını bağışlayamıyorsanız, geçmeniz gereken köprüyü yakmışsınız demektir.
