Antik tiyatro, Filipi: XeresNelro
Kardeşler, şunu bilmenizi isterim: Başıma gelenler daha çok Müjde’nin yayılmasına yaramıştır. —Filipililer 1:12
Pavlus, Makedonya çağırısını kabul ettiğinde olup biteceklerin hepsini bilmiyordu (Elçilerin İşleri 16:9). Ama Kutsal Ruh tarafından yönetildiğinden bütün olacakları kabul etmeye razıydı. Filipi’deki durak, Müjde’nin yayılması için hoş ve bereketli bir deneyim olmuştu. Rab insanların yüreklerini açmış ve Rab’be iman etmişlerdi (Elçilerin İşleri 16:15). Ancak zaman geçtikçe Pavlus’u üzen şeyler olmuştu. Kutsal Ruh’un kendisini yönelttiği şekilde hareket ettiğinden Silas’la birlikte kendilerini hapishanede bulmuşlardı (Elçilerin İşleri 16:16–24). Pavlus ve Silas, Kutsal Ruh’un yönetiminde ve Rab’bi yüceltmek isteğiyle geceyi dua ederek ve Tanrı’ya övgü ilahileri sunarak geçirmişlerdi. Bunun onları duyan ve daha önce Müjde’nin mesajını hiç duymamış olan diğer tutuklular için ne kadar etkileyici olduğunu tahmin edebiliriz.
Hapishanenin temelini sarsıp kapılarını açan depremden sonra Müjde’yi yaymak için bir başka fırsat oluştu. İntihar etmeye niyetlenen zindancı intihar etmek yerine İsa’ya iman etti ve bütün ev halkıyla birlikte vaftiz oldu (Elçilerin İşleri 16:25–32).
Birkaç yıl sonra Pavlus, Filipililer’e mektubunu yazdığında (bu kez Roma’da) yine hapisteydi. Zindancılara ve karşılaştığı herkese Mesih’ten söz ederek bu konuda eline geçen her fırsattan yararlandığına kuşku yoktur. Hayatlarımızda olup bitenleri Müjde’yi yaymak için fırsatlar olarak görmemiz dileğiyle.
Ancak yaşayışınız Mesih’in Müjdesi’ne layık olsun. —Filipililer 1:27
