2. Bölüm
Markos 12:30 ayetle devam edelim İsa sözlerine şöyle devam etti.
Tanrın Rab’bi bütün yüreğinle, bütün canınla, bütün aklınla ve bütün gücünle seveceksin.’
Rab İsa yetkin bir biçimde ilk ve en büyük buyruk olarak insanın Tanrı’ya olan yükümlülüğünü özetledi. O’nu bütün yüreğinle, bütün canınla, bütün aklınla ve bütün gücünle sev. Tanrımız insanın yaşamında en üstün yeri almalıdır. Tanrı’ya olan sevgiyle hiçbir sevginin rekabet etmesine izin vermemeliyiz.
Bizler bazen buna fırsat veriyoruz, yani Tanrı’nın yüceliğini unutup başka şeyleri ön planda tutarak bunları dolduruyoruz bunlar ne olabilir.
Para sevgisi, Tutkular, Mal varlığı, Mevki sahibi olmak, başkalarını tanrıdan çok sevmek, gibi şeyleri kısaca sayabiliriz.
Aslında bu ayet insanın ilk yükümlülüğünün Tanrı’yı bütün gücüyle sevmesi gerektiği anlamına gelir. Tanrı’nın Mesih’e iman edenlerden ve O’nun kurtarışını kabul edenlerden isteği, Tanrıya sevgiyle adanmalarıdır.
Tanrınız RAB’bi bütün yüreğinizle, bütün canınızla, bütün gücünüzle seveceksiniz.
Birbirinizi sevmekten başka hiç kimseye bir şey borçlu olmayın. Çünkü başkalarını seven, Kutsal Yasa’yı yerine getirmiş olur. “Zina etmeyeceksin, adam öldürmeyeceksin, çalmayacaksın, başkasının malına göz dikmeyeceksin” buyrukları ve bundan başka ne buyruk varsa, şu sözde özetlenmiştir: “Komşunu kendin gibi seveceksin.” Seven kişi komşusuna kötülük etmez. Bu nedenle sevmek Kutsal Yasa’yı yerine getirmektir.
1Ko. 13. Bölüme baktığımızda Pavlus Sevginin Tam bir açılımını yapıyor.
Bu sevgi, Tanrı’nın huzuruna duyulan içten bir özlem, O’na itaat etme çabası ve yeryüzünde O’nun isteğine ve onuruna verilen önemle kendisini belli eden bir yürek tutumunu gerektirir. Tanrı’ya duyduğumuz sevgi tüm yürekten gelen, Tanrı’nın bizim uğrumuza biricik Oğlunu vererek kanıtladığı sevgisinden esinlenilen üstün bir sevgi olmalıdır.
Yuhanna 3:l6 ve Rom.8:32’de yazdığı gibi, Öz Oğlu’nu bile esirgemeyip O’nu hepimiz için ölüme teslim eden Tanrı, O’nunla birlikte bize her şeyi bağışlamayacak mı?
Tanrı sevgisi,
Tanrı’ya kişisel bağlılık ve sadakat; Baba-oğul ilişkisi kurduğumuz Tanrı’ya sağlam ve sarsılmaz iman; Onunla yaptığımız antlaşmaya sadakat; Tanrı’yı reddeden dünyanın ortasında O’nun doğru ölçütlerine bağlılıkla ifade edilen yürekten adanmışlık ve O’nun varlığı ve paydaşlığına karşı içten bir özlem içermelidir
Öyleyse kardeşlerim, Tanrı’nın merhameti adına size yalvarırım: Bedenlerinizi diri, kutsal, Tanrı’yı hoşnut eden birer kurban olarak sunun. Ruhsal tapınmanız budur. Bu çağın gidişine uymayın; bunun yerine, Tanrı’nın iyi, beğenilir ve yetkin isteğinin ne olduğunu ayırt edebilmek için düşüncenizin yenilenmesiyle değişin.
Bir bedel karşılığı satın alındınız; onun için Tanrı’yı bedeninizde yüceltin.
Sonuç olarak, ne yer ne içerseniz, ne yaparsanız, her şeyi Tanrı’nın yüceliği için yapın.
Bunun için, sevgili çocukları olarak Tanrı’yı örnek alın. Mesih bizi nasıl sevdiyse ve bizim için kendisini güzel kokulu bir sunu ve kurban olarak nasıl Tanrı’ya sunduysa, siz de öylece sevgi yolunda yürüyün.
Öyleyse, Tanrı’nın kutsal ve sevgili seçilmişleri olarak yürekten sevecenliği, iyiliği, alçakgönüllülüğü, sabrı, yumuşaklığı giyinin. Birbirinize hoşgörülü davranın. Birinizin ötekinden bir şikâyeti varsa, Rab’bin sizi bağışladığı gibi, siz de birbirinizi bağışlayın. Bunların hepsinin üzerine yetkin birliğin bağı olan sevgiyi giyinin. Mesih’in esenliği yüreklerinizde hakem olsun. Tek bir bedenin üyeleri olarak bu esenliğe çağrıldınız. Şükredici olun! Mesih’in sözü bütün zenginliğiyle içinizde yaşasın. Tam bir bilgelikle birbirinize öğretin, öğüt verin, mezmurlar, ilahiler, ruhsal ezgiler söyleyerek yüreklerinizde şükranla Tanrı’ya nağmeler yükseltin. Söylediğiniz, yaptığınız her şeyi Rab İsa’nın adıyla, O’nun aracılığıyla Baba Tanrı’ya şükrederek yapın.
