Resim: Jakob Owens
“Kurtulmak için ne yapmam gerekir?” —Elçilerin İşleri 16:30
İlk insanın günaha düşmesiyle günahın dünyaya girmesinden itibaren insan ruhu mutluluğun özlemini çekmiş ve onu aramıştır. Günahlı ruhun Tanrı olmadan huzur bulması imkansızdır.
Günah insanı Tanrı’dan ayırır ve Tanrı’yla insan arasındaki ilişkide büyük bir uçurum oluşturur. İnsanlar uzun yıllar boyunca ve birçok şekillerde bu ayrılık uçurumunu köprülemeye çalışmışlardır ancak insanın kendi kuvvetiyle yapmayı denediği hiçbir şey onun Tanrı’yla barış içinde olmasını sağlayamaz.
Birçok insan yasayı yerine getirerek Tanrı’yı hoşnut etmeye çalışır. Bir tek yasaya bile karşı gelmemeye çalışırlar ama yine de şu ya da bu şekilde günah işlerler. Kutsal Kitap, kimsenin yasanın işleri aracılığıyla Tanrı’nın önünde aklanmayacağını söyler.
Başkaları Tanrı’yı yaptıkları iyi işler ya da sevaplarla hoşnut edebileceklerini düşünürler. Ama insanlar ne kadar uğraşırlarsa uğraşsınlar, kendi yaptıkları işler aracılığıyla kurtulamazlar. İyi işler hiçbir zaman günahlarımızı örtemez ve onlardan daha ağır basamaz.
Din, insanların Tanrı’ya yaklaşmaya çalışmasının çok popüler bir biçimidir. Birçok insan, eğer doğru dini bulur, bir toplantının bir parçası olur ve bütün kuralları yerine getirmeye çalışırlarsa kurtuluş için bu kadarının yettiğini düşünür. Ama bunda çok aldanırlar! Hiçbir din insanı günahtan kurtaramaz.
İnsanın kendi yaptıklarıyla kurtuluşa erişmek için başvurduğu her yol başarısızlığa uğramaya mahkumdur. İnsan kendi kendini kurtarma yetisine sahip değildir. İnsanlar kendi kendilerini kurtarabilselerdi, İsa’nın cennetten ayrılıp, acı çekip ölmesi gerekmezdi. Kurtulmanın sadece bir tek yolu vardır ve çocuk, büyük onu herkes bulabilir. Yolu nasıl mı bulabiliriz?
