İki veya daha fazla kişi arasındaki birlik, erdemini tümüyle başka bir şeyden almaktadır. Birlik, ona başka bir şey tarafından iyilik veya kötülük atfedilene kadar, kendi başına nötr bir şeydir. Mesela Hirodes ve Pilatus, İsa’yı küçük düşürmek üzere bir olduklarında (Luka 23:13), bu iyi bir birlik değildir. Ancak Pavlus ve Silas, hapishanede Mesih uğruna ilahiler söylediğinde (Elçilerin İşleri 16:25), bu iyi birliktir.
Bu nedenle, Hristiyanları birliğe çağırmak asla yeterli değildir. Bu iyi de kötü de olabilir. Örneğin benim Güney Carolina’daki çocukluk kilisemin elli yıl önce bir olup siyahi vatandaşlara ibadetlere katılmayı yasaklama kararı alması, iyi bir birlik değildi. Günümüzdeki ana akım Protestan mezheplerinin bir olup yasaklı cinsel eylemleri takdis etmeleri, iyi bir birlik değildir.
Birliği Hristiyan Yapan Şey Nedir?
Yeni Antlaşma’da Hristiyan birliği, iyiliğini toplu olarak kaynağından, görüşlerinden, eğilimlerinden ve amaçlarından almaktadır.
Kaynak
Pavlus bize, “Ruh’un birliğini esenlik bağıyla korumaya gayret edin” demektedir (Efesliler 4:3). Buradan, birliğin yüce sağlayıcısının Kutsal Ruh olduğu sonucu çıkıyor. “İster Yahudi ister Grek, ister köle ister özgür olalım, hepimiz bir beden olmak üzere aynı Ruh’ta vaftiz edildik ve hepimizin aynı Ruh’tan içmesi sağlandı” (1.Korintliler 12:13).
Görüşler
Pavlus, pastörlerin ve öğretmenlerin “hepimiz imanda ve Tanrı Oğlu’nu tanımada birliğe, yetkinliğe, Mesih doluluğundaki olgunluk düzeyine” erişene dek kutsalları donatmaları gerektiğini söylemektedir (Efesliler 4:13). Bir başka deyişle, hedeflediğimiz birlik gerçekte bir olmaktır. Elbette, Hristiyan birliği gerçeği paylaşmaktan daha fazlasıdır, ancak daha azı değildir. Pavlus aynı düşüncede olmayı Filipililer 2:2’de ifade etmektedir: “Aynı düşüncede, sevgide, ruhta ve amaçta birleşerek sevincimi tamamlayın” (ayrıca bkz. Filipililer 4:2). Her şeyin “Mesih’te birleşmesi” gerekmektedir. “Tanrı’nın, sizleri Mesih İsa’nın isteğine uygun olarak aynı düşüncede birleştirmesini dilerim” (Romalılar 15:5).
Eğilimler
Açıkça söylemek gerekirse, Mesih’in bedeninde aynı sevgide birleşmek, Tanrı ailesi için içinizden gelsin ya da gelmesin, iyilik etmeye yönelik sağlam bir kararlılığı da içermektedir (Galatyalılar 6:10). Ancak bu, birbirlerinden farklı olan insanlar için her ne kadar zor olsa da, Hristiyan birliği yaşantısı bundan daha fazlasıdır. Yalnızca hoşlanmadığınız insanlar için fedakârlık yapmayı değil, aynı zamanda onlara şefkatle sevgi beslemenizi de içerir. Bu birlik, bir sevgi hissiyatıdır. Mesih’te ailemiz olan kişilere şefkat ve sevgi duymamız gerekir. “Birbirinize kardeşlik sevgisiyle bağlı olun” (Romalılar 12:10). “Gerçeğe uymakla kendinizi arıttınız, kardeşler için içten bir sevgiye sahip oldunuz. Onun için birbirinizi candan, yürekten sevin” (1.Petrus 1:22). “Hepiniz aynı düşüncede birleşin. Başkalarının duygularını paylaşın. Birbirinizi kardeşçe sevin. Şefkatli, alçakgönüllü olun” (1.Petrus 3:8).
Amaçlar
Ruh’tan gelen, Mesih’i yansıtan, gerçeğe değer veren, alçakgönüllülükle seven birlik, Tanrı tarafından en az iki amaçla tasarlanmıştır: dünyaya bir tanıklık ve Tanrı yüceliğinin övgü dolu bir beyanı. Elçi Yuhanna bunlardan ilkini apaçık bir şekilde ortaya koymaktadır: “Size yeni bir buyruk veriyorum: Birbirinizi sevin. Sizi sevdiğim gibi siz de birbirinizi sevin. Birbirinize sevginiz olursa, herkes bununla benim öğrencilerim olduğunuzu anlayacaktır” (Yuhanna 13:34–35).
İsa’nın Yuhanna 17. bölümdeki ünlü sözleri, Baba ve Oğul arasındaki ve Tanrı’nın dünyadan seçtikleri arasındaki derin ruhsal birliğe dayanmaktadır (Yuhanna 17:6). “Hepsi bir olsunlar. Baba, senin bende olduğun ve benim sende olduğum gibi, onlar da bizde olsunlar. Dünya da beni senin gönderdiğine iman etsin” (Yuhanna 17:21). Burada dünyanın iman etmesi için yapılacak tanıklığın, öğrencilerin Baba’da ve Oğul’da olmaları olduğuna dikkat edin. Bu, ortak bir organizasyon aracılığıyla bağlantılı olmaktan çok daha derin bir şeydir.
Dünyanın görmesi için kendiliğinden ışık gibi parlayan bir olma durumu, Baba’nın ve Oğul’un yüceliğinin yaşamlarımızın bir parçası olabilmesi için Baba ve Oğul arasındaki birliktir. “Bana verdiğin yüceliği onlara verdim. Öyle ki, bizim bir olduğumuz gibi bir olsunlar” (Yuhanna 17:22). Bu yücelik şunun sayesindedir: “Ben onlarda, sen [Baba] bende” (Yuhanna 17:23). Tanrı’yla olan bu birlikten ve verdiği bu yücelikten, Tanrı’nın gören gözler vermesi hâlinde, dünyanın görebileceği bir ışık parlamaktadır. Tanrı’nın bu dikey kaynaklı, yatay olarak işleyen, yüceliği sergileyen birlikle amaçladığı şey, “Tanrı’nın dağılmış çocuklarını toplayıp birleştirmek”tir (Yuhanna 11:52).
Böyle bir Hristiyan birliğinin nihai amacı, Tanrı’nın yüceliğidir. Pavlus bu nedenle şöyle dua etmektedir: “Sabır ve cesaret kaynağı olan Tanrı’nın, sizleri Mesih İsa’nın isteğine uygun olarak aynı düşüncede birleştirmesini dilerim. Öyle ki, Rabbimiz İsa Mesih’in Tanrısı’nı ve Babası’nı birlik içinde hep bir ağızdan yüceltesiniz. Bu nedenle, Mesih sizi kabul ettiği gibi, Tanrı’nın yüceliği için birbirinizi kabul edin” (Romalılar 15:5–7).
Buradan Bizim İçin Ne Sonuçlar Çıkıyor?
1. Kutsal Ruh’un birlik yaratan doluluğunu arayın.
“Şarapla sarhoş olmayın, bu sizi sefahate götürür. Bunun yerine Ruh’la dolun” (Efesliler 5:18). Ruh’un meyvelerini verebilmek adına Ruh tarafından yönlendirilmeyi isteyin (Galataylılar 5:18, 22–23) çünkü sevgi tekerleklerinin çarkları bunlardır. Eğer Kutsal Ruh’a yabancıysanız, inşa ettiği birliğe olan ilginiz çok az olacaktır.
2. Mesih’e ve yollarına dair doğru görüşleri bilmek ve bunları yaymak için gayret edin.
“İmanda ve Tanrı Oğlu’nu tanımada birliğe, yetkinliğe, Mesih doluluğundaki olgunluk düzeyine” erişmeye gayret edin (Efesliler 4:13). “Rabbimiz ve Kurtarıcımız İsa Mesih’in lütfunda ve O’nu tanımakta ilerleyin” (2.Petrus 3:18). Mesih’te gördüklerinizi, elinizden gelen her şekilde paylaşın. “Mesih’in sözü bütün zenginliğiyle içinizde yaşasın. Tam bir bilgelikle birbirinize öğretin, öğüt verin” (Koloseliler 3:16).
3. Hristiyanlara olan sevginiz sınırları aşsın.
Mesih’te gerçekten kardeşleriniz olan kişilere karşı, farklılıkları aşan bir sevgi besleyin. Ciddi kabalıklardan nefret edin, içtenlik dolu kardeşlerinizden değil. İnsanlar bu konuda hiçbir zaman iyi olmamışlardır. Ayrıca günümüzün felsefi ve duygusal atmosferi bunu daha zorlaştırmaktadır – nitekim mutlak gerçekliğe ilişkin ifadeler güç kazanmak adına takılan maskelerden ibaret olarak görülmektedir. Ama Spurgeon’ın söylediğini düşünün ve onun gibi olmaya çalışın. Buradaki nefretin ve sevginin şiddetine bakın:
Tanrı’nın Ruhu’nun olduğu yerde, sevgi olmalıdır ve nerede Mesih İsa’da kardeşim olan bir adam tanımış ya da görmüşsem, Mesih’in sevgisi o kardeşi artık bir yabancı olarak görmeyip onu kutsallarla ortak bir vatandaş olarak görmem için beni zorlamaktadır. Şahsen ruhum Şeytan’dan nasıl nefret ediyorsa, yüksek kilisecilikten* de o kadar nefret ediyorum. Ama George Herbert’i, her ne kadar kendisi sonuna kadar yüksek kiliseci olsa da, seviyorum. Onun yüksek kiliseciliğinden* nefret ediyorum ama George Herbert’i yürekten seviyorum ve onun gibi olan diğer adamlar için de yüreğimde sıcak bir köşe mevcut. Rabbim İsa Mesih’i George Herbert gibi seven bir adam bulduğum anda, kendime bu adamı sevmeli miyim yoksa sevmemeli miyim diye bir şey sormam. Böyle bir soruya asla yer yoktur. Nitekim böyle bir şey yapamam; İsa Mesih’e olan sevgimi terk etmediğim sürece, O’nu seven kişileri sevmeyi de bırakamam. (The Metropolitan Tabernacle Pulpit Sermons, vol. XII, 6)
4. Hristiyanlara olan hizmetiniz sınırları aşsın.
Dünyaya tanıklık edebilmek adına, kardeşlerinize sınırları aşacak biçimde hizmet etmenin yollarını arayın. Hem kaldırılması gereken hem de gerçeğe gösterdiğiniz bağlılıktan (ve gerçekteki birlikten) ötürü kaldırılması yasak olan sınırlardan bahsediyorum. Bunu Tanrı’nın yüceliği için yapın. Francis Schaeffer rehberiniz olsun.
Altın fırsata sahip olduğumuz zaman, farklılıkların ortasında olduğumuz zamandır. Her şey iyi gidiyorken ve bizler güzel, küçük bir çemberin içerisinde duruyorken, dünyanın göreceği pek bir şey yoktur. Ama gerçek bir farkın olduğu yere geldiğimizde ve hem tavizsiz ilkeleri hem de gözle görülür sevgiyi aynı anda sergilediğimizde, işte o zaman dünyanın görebileceği, dünyanın bu kişilerin gerçekten Hristiyan olup olmadıklarını sınarken kullanabileceği ve İsa’nın gerçekten de Baba tarafından gönderilmiş olup olmadığı yargısına varabilecekleri bir şey vardır. (Complete Works, vol. 4, 201, vurgular bana ait)
Belirsizlik ve Umut
Günün sonunda, belirsizlik var olmaya devam etmektedir. Yerel kiliseleri, okulları, mezhepleri, konferansları, kilise dışı hizmet organizasyonlarını, şehir dua toplantılarını veya müjdeci çalışmaları hangi sınırlar belirlemelidir? Yine de, demirsiz gemi değiliz. Dümensiz ve yelkensiz değiliz. Göklerde yıldızlar ve elimizde de yol gösterecek aygıtımız vardır. Söz’e ve Ruh’a bağlı kalarak, alçakgönüllülükle ve hep birlikte, evimize varacağız.
—John Piper
* Ç. N. Yüksek Kilisecilik (High Churchism), Anglikan Kilisesi’nin kendisini diğer Kalvinist ve Protestan mezheplerden ayrı tuttuğu görüş ve ilkelerine karşılık gelmektedir. Bunların en başında piskoposluğun ve rahipliğin üstün yetkisi ve sakramentlere atfedilmekte olan kurtaran lütuf gelmektedir. (www.thefreedictionary.com/High+Churchism)
(c) Müjde Birliği. Asıl makaleye şuradan erişebilirsiniz: https://mujdebirligi.com/makaleler/hristiyan-yasami/hristiyan-birligi-nedir/
