Resim: Boris Smokrovic
Kutsal Kitap’tan Okunacak Bölüm: Mezmur 148
Gökler Tanrı’nın görkemini açıklamakta, gök kubbe ellerinin eserini duyurmakta. —Mezmur 19:1
Hayatınızda her şeyin karanlık gözüktüğü ve belki de sıkıntılı olduğunuz bir zaman oldu mu? Benim hayatımda böyle bir şey olduğunda, doğayı ve doğada Tanrı’nın elini görmek bana iyi gelir. Yürüyüşe çıktığımızda ya da arabayla gezdiğimizde, güneşin o güzel doğuş ve batışlarını gördüğümde, kuşların tatlı şakımalarını duyduğumda cennetin nasıl olacağını merak ederim.
Kuşlar olmasaydı ilkbahar ya da yazın nasıl olacağını hiç merak ettiniz mi? Sabahleyin dışarı çıkıp kuşların Yaratıcıları’na övgüler söyleyerek ötüşünü duymaktan daha neşelendirici ne olabilir? “Neden şarkı söylemek istiyorlar?” sorusunu sorarız. Bunun onların yapısında var olduğunu düşünebiliriz ki öyledir ama burada söz konusu olan şey onların yapısından da fazlasıdır. O yapıyı onlara veren Tanrı’dır. Ben Tanrı’nın kuşları yaratmasının nedenlerinden birinin düşüncelerimizi Kendisine yöneltmek olduğuna inanıyorum.
Yağmur yağarken bile öten kuşlar vardır. Peki, biz nasılız? Her şey pek parlak görünmediğinde bile neşeli bir tutumda olabilir miyiz?
Neşeli olduğumuzda, morali bozuk olanlara cesaret sağlayabiliriz. Gün içinde Tanrı için vaktimiz var mı, yoksa kendi işlerimizle fazlasıyla mı meşgulüz?
Tanrı’nın yarattığı doğa aracılığıyla bizimle konuşmasını fark edebiliyor muyuz?
