(resim: Kahire Kodeksi İ.S. 895, İngiltere’de Başkent Londra’da British Museum’da)
2-Tarihsel, bilimsel gerçekler,
Müzelerde bulunan el yazmaların, nüshaların ve elde bulunan bütün tarihsel kanıtların çözümlemesi 1.yy’ın sonundan itibaren günümüze dek gelen belgelerin güvenilirliği saptanmıştır. İsteyen bu metinleri inceleyebilir.
Sanki insanlar Tanrı’nın Kutsal Kitap’ını okumasınlar diye yanlış inanışlarla her türlü engel konmuştur. Kimine göre Kutsal Kitap’ın aslı yoktur, kimine göre İznik Konseyinde değiştirilmiştir, kimine göre ise okunacak kitap Barnaba’nın yazdığıdır, ya da Tomas’ın İncili okunmalıdır.
Ne İznik Konseyi’nde, ne de başka bir şekilde Tanrı’nın sözüyle oynanmamıştır. Hele İznik Konseyi hiç uymaz. Zira o tarihten çok önceleri Kutsal Kitap tamamlanmıştır. İkinci programımızda bu konuyu ele alacağız. Ondan sonraki programda da Barnaba İncili’yle Tomas İncilini ele almak istiyoruz.
Tarihsel olarak konuya yaklaştığımızda eldeki verilerin varlığı böyle bir sorunun gereksiz olduğunu göstermektedir.
- Tevrat İ.Ö. 15.yy’da,
- Zebur diye de bilinen Mezmurlar İ.Ö.10 yy’da,
- Eski Antlaşma’nın son bölümü olan Malaki İ.Ö.4.yy’da tamamlanmıştır. Mazoretik metinlere göre Eski Antlaşma İ.Ö. 1440 ile 425 arasında tamamlanmıştır.
- Kahire Kodeksi İ.S. 895, İngiltere’de Başkent Londra’da British Museum’da,
- Peygamberlerin Kodeksi İ.S.1008 Leningrad’ta,
- Bayblonicus Petropalitanus Kodeksi İ.S.1008 yine Leningrad’ta,
- İngiliz Müzesi Kodeksi, İ.S.950 İngiliz Müzesi, Londra’da
Samiriye Tevrat’ı, İ.S. 100-200 Samiriye’de bulunmaktadır.
Bu Eski Antlaşma nüshalarıyla günümüzde elimizde olanlar arasında hiçbir fark yoktur. Tanrı’nın sözlerini değiştirebilecek hiçbir kuvvet yoktur.
Aynı değişmezlik Yeni Antlaşma yani İncil için de geçerlidir. 1947-1956 yılları arasında Lut denizi çevresinde mağaralarda birçok eski İbranice tomar bulundu. Tomarların bulunduğu göz önünde tutularak Lut Denizi Tomarları diye adlandırıldı.
20 binden fazla el yazması parça ve 100’den çok Kutsal Kitap bulundu. Bu olağanüstü kütüphane Esseniler adlı bir grup tarafından İ.S.68 yılında kurulmuştur. Esseniler Kutsal Kitap’a çok önem veren ve onu koruyan bir gruptu. Zamanlarının yarısını Kutsal Kitap’ların çoğaltılmasına adarlardı. Bu tomarlar İsrail’de ‘Shrine of the Book’ adlı bir müzede sergilenmektedir. Sözü edilen tomarlardaki eski ahit metinleriyle İ.S.1008 tarihli Leningrad Kodeksi yazmalarıyla ve günümüzde okuduğumuz Kutsal Kitap ile arasında hiçbir fark yoktur. Müze herkese açıktır ve milyonlarca insan bu el yazmalarını görmüşlerdir.
Aynı şekilde elde Septuagint adı verilen kaynak da bir kanıt olarak sunulabilir. İ.Ö. 1.ve 3.yy’lar arasında Mısır’daki İskenderiye kentinde Yunanca bilen Yahudiler tarafından oluşturulan bir heyet Eski Ahit’i İbranice orijinalinden Yunanca’ya çevirdi. Bu çeviri heyetinde 72 kişi olduğundan çeviriye de yetmişler anlamına gelen ‘Septuagint’ adı verildi. 1.yy’da Yunanca dünya dili haline gelmişti. İsa’nın öğrencileri de Yunanca’yı bilip konuşurlardı. İsa’nın öğrencileri Eski Antlaşma’dan bazı ayetleri İncil’de kullandılar. Bu şekilde Septuagint’ten aktarmaların yapılmış olması o çevirinin ne kadar güvenilir bir çeviri olduğunu göstermektedir.
İncil için de benzer tarihsel kanıtlar fazlasıyla mevcuttur. İncil İ.S.1.yy’da vahiyle bildirilmiştir. Dünyanın bilinen birçok müzesinde İbranice el yazmaları mevcuttur.
