Resim: Anthony Tran
Tanrı sığınağımız ve gücümüzdür, sıkıntıda hep yardıma hazırdır. —Mezmur 46:1
Gidecek bir yer olmadığında nereye gideriz? Büyük bir olasılıkla çoğumuz en az bir kere de olsa kendimizi bu dünyada yapayalnız hissetmişizdir. O zamanlarda sanki kimse sorunlarımıza aldırmıyor ya da aldırsa bile yapabileceği bir şey yok gibiydi. Belki ağır bir denenmeden, bir sıkıntıdan geçiyoruzdur ya da bozulan bir ilişki vardır. Bunların herhangi biri ya da tümü kimse bizi gerçekten anlamıyormuş gibi bir hisse kapılmamıza neden olabilir. Önümüzdeki günler ve haftalar sadece dağlar, tırmanması imkânsız görünen büyük dağlar gibi görünür.
İnanlının hayatta karşılaştığı deneyimlerin birçoğu kendi kuvvetimizle göğüslenmesi imkânsız deneyimlerdir. Ama hiçbir zaman yalnız değiliz çünkü Tanrı Babamızdır. Hayat yolunda tek başımıza ilerlememizi beklemez. Sıkıntı ve denenmelerimizi anlar çünkü Kendisi de daha önce bu yoldan geçmiştir. İsa’nın yeryüzündeki hayatı ve hizmetinde, çok ağır kararlar alması gerektiği ve başa çıkılması çok zor insanlar ve durumlarla karşılaştığı zamanlar olmuştu. Kalabalıklardan uzaklaşıp Baba’yla yalnız zaman geçirdiği zamanlar bu dönemlerdi. Hizmeti için aradığı yol gösterimini Kendi iç odasında bulmuştu. Gittiği her yerde Kendini izleyen talep edici kalabalığıgöğüsleme kuvvetini orada bulmuştu.
Hayat bizden çok şey talep eder ve karşımıza cesaretimizi kıran deneyimler çıkarır. Böyle zamanlarda Tanrı’ya yönelip, hayatın tüm deneyimleri için kuvvet ve yol gösterim aldığımız iç odamızda olmaya ihtiyacımız vardır. Tanrı halkı için O’nunla yalnız geçirilen zaman günlük bir deneyim olmalıdır. Bu da bizi, o en zorlayıcı deneyimleri bile göğüslemeye donatır.
Ya Rab, bu dağı ortadan kaldırma; sadece bana tırmanma gücü ver.
