Gönüllü İtaat

Birçok insanın sadece benliğe dayalı isteklerini tatmin etmekle ilgilendikleri bir zamanda yaşıyoruz. Ne yapmaları gerektiğinin söylenmesinden hoşlanmıyorlar. Kendi istediklerini yapmak istiyor ve Kutsal Kitap’ın otoritesine inanmıyorlar. Eğer inanırlarsa bunun özgürlüklerini büyük ölçüde engelleyeceğini düşünüyorlar. Ancak, Kutsal Kitap’ta Kral Davut’un oğlu Süleyman’a, Tanrı’ya candan ve yürekten hizmet etmesini öğütleyişini okuyabiliriz (1.Krallar 2:4). Ayrıca, Yeşaya 1:19’da da, “İstekli olur, söz dinlerseniz, ülkenin en iyi ürünlerini yiyeceksiniz” sözlerini okuyabiliriz. Bu ve daha birçok başka ayetten ötürü, Tanrı’nın bilgeliğinde çocuklarının gönüllü olarak itaat etmesinin kesin bir gereklilik olduğu sonucuna güvenle varabiliriz.

Şöyle bir örnek verelim. Bir adam bir tarlayı altı at koşulmuş bir sabanla sürüyorsa ve atlardan biri ya da ikisi kendi üstlerine düşeni yapmayı bırakırsa ne olur? Diğer atların yükü artar ve ilerleme büyük ölçüde engellenir. Eğer efendileri olan adam sorunu halledebilir ve hepsi yüklerini çekmeye başlarsa iş bitebilir ve tarla ürün verebilir.

Bu yüzden dostlarım, “Siz İsa’nın kilisesinde sevinç ve tatmin buluyor musunuz?” diye sorabilir miyiz? Eviniz, herkesin birbiri ve Tanrı için yaşadığı güvenli bir sevgi limanı mı? Birlikte çalıştığınız kişilerle eleştirilemez bir ilişkiniz var mı? Hayatınızın Mesih ve içinde yaşadığınız toplumdaki insanlar için Tanrı’nın sevgisine diri bir tanıklık bırakacağı bir şekilde yaşamayı gerçekten istiyor musunuz?

“Güven ve itaat et, çünkü İsa’da mutlu olmanın başka bir yolu yoktur!” diyen ilahiyi ruhta ve gerçekte söyleyebildiğimize güveniyorum.