resim :: J.F.H., Alex Kanevsky (2013, Amerikalı)
Çünkü halkım iki kötülük yaptı:
Beni, diri suların pınarını bıraktı,
Kendilerine sarnıçlar,
Su tutmayan çatlak sarnıçlar kazdılar.
Günah işledim ve doğru olanı saptırdım
ve bana hiçbir yararı olmadı.
Peki şimdi ne demeliyim?
Mazeret ve bahane olmadan kendimi kınıyorum.
Kendi kendimi yok ettim.
Ey Rab, doğruluk Sana ait,
benim içimde sadece kargaşa var.
Bana adilce hüküm verirsin.
Peki şimdi, Rab, benim umudum nedir?
Sen değil misin?
Eğer sevgili nezaketin günahlarımda bolca varsa,
Eğer kaldıysa, Umudum gerçekten Sendedir.
– Lancelot Andrews, 17. yüzyıl
