Resim: Blaz Erzetic
Ağzını çabuk açma, Tanrı’nın önünde hemen konuya girme, çünkü Tanrı gökte, sen yerdesin, bu yüzden, az konuş. —Vaiz 5:2
Yiftah, sözleri kendisini hayatta çok üzücü bir noktaya getiren bir adama örnektir. Ağzından çıkanlar üzerinde düşünmeden konuşmuştu. Aceleciliği ve düşüncesizliğinden ötürü çok yanlış bir şey yapmıştı.
Düşünce hayatını etkileyerek aceleyle bu düşüncesiz sözleri söylemesine belki de arkadaşları (ayet 3) neden olmuştu. Kutsal Kitap bize, “Aldanmayın, ‘Kötü arkadaşlıklar iyi huyu bozar’” der. Aynı şekilde iyi arkadaşlıkların (arkadaşlar, kitaplar vs.) da iyi huylar oluşturduğunu biliyoruz.
Yiftah’nın Tanrı’ya ant içip, “Gerçekten Ammonlular’ı elime teslim edersen, onları yenip sağ salim döndüğümde beni karşılamak için evimin kapısından ilk çıkan, RAB’be adanacaktır” demişti. Yiftah sanki Tanrı’yla pazarlık ediyordu. Tanrı kendisine zaferi verirse Tanrı için bir şey yapmaya söz veriyordu. Diğer Kutsal Yazılar’a göre, Tanrı zaferi zaten vaat etmiş ve zafer için gerekli olan şartları oluşturmuştu. Yiftah’nın Tanrı’nın vaadini kabul edip O’na şükürler sunması çok daha akıllıca olurdu.
Günümüzde bizler de Yiftah’nın örneğinden öğrenebilir ve Kutsal Kitap’ın öğrettiklerini uygulayabiliriz. Yani konuşma konusunda acele etmeyip yavaş davranabiliriz.
Bir marangozun iki kez ölçüp bir kez kesmesi gibi biz de dikkatli ve düşünceli bir şekilde konuşmalıyız.
